The kids needs your help so badly!! Please donate!

Het is nu ongeveeer alweer anderhalve maand geleden dat ik naar Uganda ben gegaan. Enerzijds geniet ik met volle teugen, maar ben ook erg geschrokken van alle zeer trieste omstandigheden die hier orde van de dag zijn. Aan de mensen ligt het zeker niet, ze zijn ondanks dat ze straatarm zijn, heel gastvrij, vrijgevig en zeer dankbaar voor alles, dat is werkelijkwaar fenomenaal.
De andere kant van het verhaal is dat ze doordat ze werkelijkwaar niets bezitten de straten met name zeer onveilig zijn vooral 's avonds, de criminaliteit is hier erg hoog. Dagelijks worden hier gemiddeld 12 mensen per dag vermoord en bij dit aantal zijn de straatkinderen nog nog meegerekend.
Er zijn hier in dit land verschillende Couvermentschools waar de lessen gratis aangeboden worden. Helaas kunnen de meeste kinderen hier geen gebruik van maken omdat de uniformen, materialen, voeding en schoolboeken zelf moet worden gefinancieerd. Deze bedragen zijn gewoonweg onbetaalbaar voor de gezinnen. Een gemiddeld gezin met 4 kinderen verdiend maar 60 euro per maand. De Couvermentschool kost 30 euro per maand per kind. Dit houdt in dat ze de landbaas, electra, voeding, kleding, medische zorg e.d. voor het hele gezin hiervan moeten bekostigen en geen geld over hebben of sterker nog elke maand te kort komen. Het gevolg hiervan is dat de kinderen geen onderwijs kunnen volgen wat zo belangrijk is. Door deze zeer trieste onstandigheden worden kinderen vaak verstoten, mishandeld, verhandeld, misbruikt, ze zijn erg ondervoed, hebben geen kleding, ze worden dakloos, ziek en uiteindelijk is het maar een kwestie van tijd en dan zou het kind sterven op straat.

De kinderen zijn zeer gemotiveerd en ook zeer intelligent en ze willen niets liever dan educatie.
Ik heb de afgelopen maand voor projecten bezocht en research gedaan om te observeren waar het sponsorgeld het hardst nodig is. Ik praat nu niet over de Couvermentschools, maar over mensen die denken met hun hart en zich echt bekommeren over het lot van deze kinderen. Deze mensen doen dit allemaal vrijwillig, ondanks hun eigen dieptrieste omstandigheden dat ze eigenlijk zelf niets hebben. Ik heb diep respect voor deze mensen.

Ik werk dagelijks op een project waarvan de naam Sweet Home Day Care and Nursery is. Dit is een school voor kinderen van 2 t/m 8 jaar oud. Een primairy school. De headteacher heet mw. Marianne Kavuma en zij vangt samen met haar man David kinderen op die geen andere mogelijkheden hebben. De uniformen die de kinderen dragen zijn gesponsord door een andere volunteer. Ze vragen een kleine bijdrage oongeveer 10 euro per gezin, dit is ook nodig want ze zitten nu in een pand wat ze moeten huren, ze verdienen er zelf geen cent aan. Het geld wat ze overhouden gebruiken ze om onderdak te verlenen aan een aantal kinderen die anders op straat moeten leven en geen familie hebben die hun onderdak en voedsel kan verlenen. Ook wordt van de bijdrage 2 maaltijden per kind versterk, boeken en andere schoolmaterialen van bekostigd. Deze mensen hebben zo’n groot hart en zijn zo vrijgevig!
Ze bezitten een eigen stuk land, ergens een stuk landelijker gelegen, namelijk in Sala, district Wakiso.


Ik werk dagelijks op een project waarvan de naam Sweet Home Day Care and Nursery is. Dit is een school voor kinderen van 2 t/m 8 jaar oud. Een primairy school. De headteacher heet mw. Marianne Kavuma en zij vangt samen met haar man David kinderen op die geen andere mogelijkheden hebben. De uniformen die de kinderen dragen zijn gesponsord door een andere volunteer. In de ochtenden geef ik les aan de kinderen en 's middags ga ik geregeld naar de bouw van de de nieuwe school in Sala. Toen ik hier twee-en-halve week voor de eerste keer kwam waren de muren een meter opgebouwd voor 6 klaslokalen. Marianne en David waren zo trots op hun eigen school in wording, wat zou betekenen dat ze straks geen huur meer hoeven af te dragen. De bouw van dit project heeft een jaar stilgelegen en ik kreeg er kippenvel van om te zien, hoe graag deze mensen de kinderen hier in het landelijk gelegen gebied wilden helpen, maar er is gewoonweg geen geld om de bouw weer op te pakken. Dit greep mij erg aan. Twee dagen na mijn eerste bezoek aan Sala zijn we ondanks dat de school nog lang niet af was, alle omliggende dorpjes en huizen bijlangs gegaan om te vertellen waar we mee bezig zijn en dat deze school betaalbaar is, de kinderen uniformen krijgen en 2 maaltijden per dag en dat de materialen aangeboden worden. De dorpelingen waren erg enthousiast want dit zou betekenen dat hun kinderen onderwijs konden krijgen waar ze zo hard behoefte aan hebben en wat ze verdienen!
Afgelopen week stond er in de krant dat er hier in dit district 15.000 kinderen niet in staat zijn om naar de Primairy school te gaan en dat is in en in triest!

Ik help samen met Dhr. en Mw. Kavuma van Sweet Home met het verkregen sponsoreld om deze school in Sala waar het zo hard nodig is op te bouwen. Ik heb nu ondertussen 3 klaslokalen bijna afgerond, ik heb 3 deuren, de daken en 2 ramen kunnen kopen. Ook worden de toiletten gegraven. Op deze manier help ik niet alleen de kinderen in Sala (en ook de kinderen uit Nansana verhuizen uiteraard mee) maar ook de lokale bevolking door werk te verschaffen. Ik heb er zelf alle toiezicht op waaraan het geld besteed wordt en er wordt geen cent verspild of elders aan gespendeerd, dat is een garantie die ik geven kan.
Ik ben iedereen zeer dankbaar die ook geloven in dit project en sponsorgeld hebben gedoneerd en wat ik hier tot nu toe heb mee kunnen bereiken.
Helaas is het geld nu bijna op en dat zou betekenen dat de bouw wederom weer stil zou komen te liggen en dat er helaas veel kinderen moeten worden geweigerd gewoonweg omdat er geen plaats voor ze is. En ik kan uit eigen ervaring vertellen dat dit echt diep triest is. Dan begint het circeltje weer opnieuw en worden kinderen verstoten, moeten op straat leven met uiteindelijk de dood tot gevolg.
Helaas heb ik dit ook moeten aanschouwen, ik heb met eigen ogen kinderen op straat dood zien gaan en ik kan niet beschrijven wat dit met mij of ieder ander persoon doet maar het gaat door merg en been. Eigenlijk sta je erbij en kijk je erna en je kan het niet voorkomen. Op zo'n moment besef je pas eigenlijk hoe goed wij het hebben in de Westerse wereld en hoe zwaar het leven is van deze kinderen en uiteraard ook de volwassenen.
Ik moet in ieder geval van twee en half lokaal bouwen met dag en al dit kost ongeveer 350 euro, 10 ramen laten maken de kosten hiervan zijn 250 euro en nog ongeveer 200 euro voor de voor 3 deuren en dan hebben we met elkaar een hele school gebouwd en het personeel betaald.Al het geld wat ik zelf overhou stop ik uiteraard ook in dit project, waar ik eigenlijk al mee begonnen ben maar ik kan deze gemeenschap niet helpen zonder jullie hulp!!!

Schroom niet, alle beetjes helpen, maar laat alsjeblieft deze kinderen niet aan hun lot over. De Primairy school is de basis voor hun toekomst en een kans om te leven in plaats verstoten, mishandeld en om te komen van de honger op straat!!!

Ik zou daarom iedereen die dit leest willen vragen namens de kinderen, de communitie, de kerk, Marianne en David Kavuma en mijzelf om geld te doneren want ieder kind verdiend een kans, dus helpt u ons altublieft, denk met uw hart!!!
Alle beetje helpen en het is is een zeer belangrijk project

Ergens in de jaren 1980 was het introlied van Kinderen voor kinderen een bekend liedje.
Eeen gedeelte van de tekst is mij altijd bijgebleven. Toentertijd besefte ik ik niet wat het daadwerkelijk inhield maar nu ik hier ben, reasliseer ik het me maar al te goed. Het gaat als volgt:

"Als een kind in een land arm en vol van honger, vergaat als het slaapt op straat, Als een kind niet eens weet wie zijn ouders zijn dan dan blijft zo'n kind, zo kwetsbaar en zo arm en zo klein, e zijn.
Kinderen vor kinderen een kind is hier zo rijk, kinderen voor kinderen het is zo ongelijk!
Een kind onder de evenaar is meestal maar een bedelaar, kinderen voor kinderen, voor kinderen vandaag!!"

U kunt het proces volgen op www.waarbenjij.nu
Dagboek: de-glimlach-van


Rekeningnummer: 59 15 57 169 t.n.v. MRJE Versendaal Meppel


Vriendelijke groet,
Marjan Versendaal